Ενδοσχολική βια..
( Λίγα λόγια για τους μεγάλους)
-
Τι δεν είναι σχολικός εκφοβισμός
Σχολικός εκφοβισμός δεν είναι μια διαμάχη, σύγκρουση μεταξύ δυο μαθητών ή μαθητριών, δεν είναι το πείραγμα, το αστείο προς κάποιον συμμαθητή που γίνονται σε συγκεκριμένο χρόνο, δεν έχουν συνέχεια και δεν επηρεάζουν την συναισθηματική κατάσταση των παιδιών. Ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα πιο σύνθετο φαινόμενο που αυτό που τον ξεχωρίζει από το πείραγμα και τον τσακωμό, είναι η ένταση του, η διάρκεια του, η ανισορροπία δύναμης μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών και η συναισθηματική επίδραση που έχει πάνω στα παιδιά.
Τι είναι σχολικός εκφοβισμός
Με λίγα λόγια ο σχολικός εκφοβισμός είναι μια κατάσταση επαναλαμβανόμενη, κατευθύνεται σε συγκεκριμένα παιδιά από παιδιά (πολλές φορές και ομάδα παιδιών) που υπερέχουν σωματικά και έχουν ως αποτέλεσμα το παιδί που εκφοβίζεται να νοιώθει απομονωμένο, να βιώνει άγχος και φόβο, να παρουσιάζει σχολική άρνηση και διάφορες συναισθηματικές δυσκολίες.
Γενικά ο σχολικός εκφοβισμός μπορεί να περιλαμβάνει :
Χτυπήματα Απειλές, εκβιασμό, πειράγματα, παρατσούκλια, κοροϊδία , διάδοση φημών Εσκεμμένο αποκλεισμό μαθητών από διάφορες κοινωνικές και σχολικές δραστηριότητες, Σεξουαλική παρενόχληση Κλοπές ή και Ζημιές στα προσωπικά αντικείμενα του παιδιού που βιώνει εκφοβισμό Ηλεκτρονικό bullying / cyber bullying. Το cyberbullying είναι ο εκφοβισμός που προκαλείται διαμέσου της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων και άλλων ηλεκτρονικών συσκευών
Τις περισσότερες φορές τα παιδιά που βιώνουν εκφοβισμό δεν το λένε σε κανένα γιατί:
Ντρέπονται.
Η ντροπή είναι ένα συναίσθημα που ακολουθεί τον σχολικό εκφοβισμό καθώς τα παιδιά νοιώθουν ότι όλοι γελάνε μαζί τους
Φοβούνται.
Τα παιδιά θεωρούν ότι δεν μπορεί να γίνει κάτι και φοβούνται ότι ο οποιοσδήποτε χειρισμός θα θυμώσει το παιδί ή τα παιδιά που το εκφοβίζουν και τα πράγματα θα χειροτερεύσουν
Νοιώθουν ότι φταίνε.
Η σκέψη των παιδιών είναι ενοχική και ιδιαίτερα σε καταστάσεις βίας. Θεωρούν ότι εκείνα φταίνε, ότι εκείνα προκάλεσαν αυτή την κατάσταση
Σκέφτονται ότι θα απογοητεύσουν / στενοχωρήσουν τους γονείς τους.
Όλα τα παιδιά αποζητούν την αγάπη και τον θαυμασμό των γονιών τους. Θεωρούν λοιπόν ότι αν μάθουν οι γονείς τους αυτό που συμβαίνει θα απογοητευτούν και θα στενοχωρηθούν.
Γι’ αυτό οι γονείς θα πρέπει:
Να παρατηρήσουν τη συμπεριφορά του παιδιού τους. Οποιαδήποτε ξαφνική και χωρίς εμφανή αιτία αλλαγή στη συμπεριφορά τους, στη διάθεση τους, στην όρεξη τους, στον ύπνο τους, στη γνώμη τους για κάποια άτομα, στη σχολική τους παρουσία, στην σχολική τους επίδοση πρέπει να τους προβληματίσει και διακριτικά να διερευνήσουν τι συμβαίνει. Εάν αντιληφθούν ότι το παιδί τους βιώνει εκφοβισμό θα πρέπει σε πλαίσιο ασφάλειας και εμπιστοσύνης να κουβεντιάσουν με το παιδί τους για την εμπειρία του και γενικά για το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού Να αποενοχοποιήσουν το παιδί. Να εξηγήσουν στο παιδί ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να του φέρεται έτσι Να επιβραβεύσουν το παιδί που συμμετείχε στην κουβέντα και αποκάλυψε σημαντικά πράγματα Να μην βάλουν το παιδί σε διαδικασίες αντεκδίκησης. Δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα Να αναδείξουν στο παιδί τη σημασία του να έχει επικοινωνία με το δάσκαλο και να εξηγήσουν τη διαφορά του «μαρτυράω» από το «ζητάω» βοήθεια Να θυμούνται ότι ο στόχος είναι να βοηθήσουν το παιδί τους και όχι να τιμωρηθεί το άλλο παιδί Να επικοινωνήσουν με το δάσκαλο
....................................................................
( και πολλά για τους μικρούς!!!)
Συνήθως στο χώρο του νηπιαγωγείου τέτοιες ακραίες συμπεριφορές σχολικού εκφοβισμού δεν αντιμετωπίζουμε γιατί τα προγράμματα και τα θέματα που αναπτύσσονται ευαισθητοποιούν τα παιδιά μας από την αρχή της σχολικής χρονιάς ...
Πως συμπεριφερόμαστε όμως αν συμβούν???
Οδηγοί μας για τις δραστηριότητες μας για να κατανοήσουν τα παιδιά την σχολική βία ήταν.....
......αρχίσαμε με τα χεράκια μας ...τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουμε !!!!! πως πρέπει και δεν πρέπει να τα χρησιμοποιούμε !!!! χαιδέψαμε τα μαγουλάκια ....τα μαλλάκια .....τα χεράκια των φίλων μας , τις πλατούλες τους τα πόδια τους .....είμασταν χαρούμενοι .....
ξαφνικά γίναμε λίγο πιο κακοί ....και αρχίσαμε να τσιμπάμε ...και να χτυπάμε στα χέρια ...στα πόδια ....των άλλων παιδιών .....κάποια έκλαψαν....κάποια θύμωσαν...κάποια νευρίασαν.....και κάποια είπαν : δεν είμαστε όπως πιο πριν !!!!!!
κάποιος ζήτησε να του πουν συγνώμη γιατί πονούσε ακόμη ! Μια συγνώμη δεν αρκεί όμως όταν πονάει το σώμα μας και η ψυχούλα μας !! Αρκεί???
- Θα του πει πιο πολλές κυρία........και θα περάσει !!!!!!
(...ήρθε η ώρα του τσαλακωμένου χαρτιού....)
αφού μας φέρανε το χαρτί ....το τσαλάκωσαν όσο μπορούσαν πιο πολύ....σα να ήταν ...θυμωμένοι....
....ή σαν πολύ πολύ νευριασμένοι....
μετά το ξεδίπλωσαν και το έβαλαν δίπλα σε ενα ίδιο ατσαλάκωτο χαρτί.......του ζήτησαν συγνώμη !! μία φορά ....δύο φορές.....πολλές πολλές φορές !!! το χαρτί δε έγινε όπως ήταν πριν .....ούτε θα γινόταν ποτέ!!!!
-Κυρία ??/ το πονέσαμε πολύ???
πόνεσε και η καρδούλα του κυρία???
τις απαντήσεις τις πήραν και τις έδωσαν μόνα τους !!!!!!!!
έξυπνα παιδιά !!!
...τα χεράκια μας λοιπόν τα έχουμε για να ζωγραφίζουμε ...να τρώμε και να κάνουμε χίλια δυο πράγματα που δεν πονάνε ...δεν πληγώνουν τον άλλον !!!!! και τα ζωγραφίσαμε όλα τα καλά που κάνουμε με τα χεράκια μας !!
.....και σαν μεγάλοι ποιητές που είμαστε ...φτιάξαμε και το δικό μας ποιηματάκι ...για το τι πρέπει να κάνουν τα χεράκια μας !!κάπως έτσι ....
Τα χεράκια μου τα δυο
κάνουν μόνο το καλό!
δε χτυπάνε ...δεν τσιμπάνε
δεν σκουντάνε τα παιδιά....
μόνο με χρώματα πολλά
κάνουν την πιο όμορφη ζωγραφιά !!!!!!!!
.....τραγουδήσαμε και το τραγούδι της φιλίας...της δικιάς μας φιλίας και κρατώντας το στεφάνι της φιλίας ...δώσαμε ξανά και ξανά τον όρκο μας!!!!!!
μέσα σ ' αυτή την τάξη...
είμαστε φίλοι καλοί...
με κανέναν δεν μαλώνουμε...
είμαστε πάντα χαμογελαστοί !
Κι αν κάποιος δεν ακούει...
και βρίζει και χτυπά...
θα φεύγει θα πηγαίνει...
σε κείνη τη γωνιά !
Ορκίζομαι .......
....θυμηθήκαμε πως με το χαιδεμα της εφημερίδας ...και όλοι οι φίλοι μαζί φτιάξαμε την πιο υπέροχη μπάλα του κόσμου!!!
....πόσο σημαντικό είναι να μάθουν όλοι γύρω μας ότι τα χέρια και τα χείλη δεν πρέπει να πληγώνουν !!! έτσι σκεφτήκαμε να φιάξουμε κάτι για να το βλέπουν όλα τα παιδιά ...μικρά και μεγάλα!!!!!
......δεν τελειώσαμε.......έχουμε πολλά ακόμη να μάθουμε.......
....οι λέξεις πληγώνουν....
οι λέξεις τσακίζουν.......
αλλά ....
οι λέξεις μπορούν να στηρίξουν τους άλλους....να τους κάνουν να νιώσουν σημαντικούς !!!!!!!
΄Αρα οι λέξεις μας ανήκουν !!!!!!!
....ανήκουν σ'εμένα....σ'έσενα .....
..εσύ διαλέγεις τι θα πεις και πώς θα το πεις.....
και τα παιδιά θέλησαν να πουν λέξεις που στηρίζουν....που κάνουν τους άλλους σημαντικούς να νιώθουν ....και να χαμογελάνε!!!!!!!!!
...χωρίσαμε τις λέξεις σε αυτές που πληγώνουν...και σε αυτές που σε κάνουν να χαμογελάς...που σε χαιδεύουν....και τις κολλήσαμε πάνω σε δύο παιδιά !!!!
....ρωτήσαμε τα παιδιά πως αισθάνονται με τις λέξεις που έχει το καθένα πάνω του ......
...και οι λέξεις πήραν τη θέση τους στη δική τους γωνιά.... για να τις βλέπουμε καλά καλά...και να μην τις ξεχνάμε.....
..και τα παιδιά τις έκαναν και στο δικό τους χαρτί ..το καθένα με τον δικό του τρόπο......
..θυμηθήκαμε και την συνταγή της φιλίας .....και την ξαναεκτελέσαμε ....
...και σαν ποιητές ....
Τα χειλάκια μας τα δυο...
λένε λέξεις μόνο για καλό....
λένε αστεία ...δίνουν χαρά...
σε όλου του κόσμου τα παιδιά !!!!!!!
...............................................................................................
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου